Op de vlucht (lino)

Spread the love

Eind maart is er een nieuwe voorstelling door Mozaïek 2060, een theaterwandeling doorheen de wijk met de titel ‘Vluchten’ en ik doe weer mee.

We brengen het verhaal van de familie Segers-Heyman, een familie die honderd jaar geleden weer thuis kwam na vier jaar omzwervingen op de vlucht voor de Groote Oorlog.

Ik gebruikte hun vlucht als aanleiding voor een nieuwe lino, maar haalde ook een beetje inspiratie bij Frans Masereel.

Frans Masereel “was een Vlaamse graficushoutsnijder, kunstschilder en tekenaar. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste houtsnijder en graficus uit de twintigste eeuw.

HIj gaf in zijn houtsneden zijn eigen visie en zijn verzet weer op het moderne leven in de grote steden tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw. Zijn houtsneden zijn een aanklacht tegen de uitbuiting van de gewone mens.”(Lees verder op wikipedia)

Hij was een pacifist en de gruwel van de oorlog was het onderwerp van veel van zijn hout- en linosnedes. Les morts parlent en Debout les morts uit 1917 zijn niet makkelijk te vinden, maar in de Permeke-bibliotheek vond ik wel Route Des Hommes.  Daarin vond ik redelijk wat afdrukken met mensen die onderweg zijn, in beweging.

En zo kom ik terug bij Vluchten. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlig vluchtte de familie uit Borgerhout. Ze konden enkel meenemen wat ze konden dragen en passeerden ook te voet door Kalmthout en Essen, de côté waar ik opgroeide. Een stuk van die tocht wilde ik in beeld brengen.

Een grote massa onderweg langs een steenweg. Een anonieme massa ruggen, in de verte enkel silhouetten. Gedreven door (wan)hoop de ene voet voor de andere zettend, een onzekere toekomst tegemoet.

In lijn met de werken van Masereel drukte ik deze linosnede enkel in het zwart. Aangezien ik thuis geen drukpers heb, drukte ik ook deze lino met een lepel.

Deze keer heb ik de  plaat ook aangepast na de eerste druk. Links onderaan probeerde ik een meisje op de rug van haar vader af te beelden. Eerst wilde ik haar een wit kleedje geven, maar terwijl ik aan het snijden was, besloot ik om  haar kledij zo eenvoudig mogelijk af te beelden en enkel de contouren uit te snijden. Dat had echter niet het effect dat ik wilde dus gaf ik haar toch een wit kleedje met een zwart riempje.

Links de eerste druk met contouren, rechts de tweede druk met wit kleedje

Mocht je willen komen kijken naar deze theaterwandeling op 23 of 24 maart, dan vind je alle informatie op de website van Wijkcomité Willibrordus.

Meer?

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *