Slacklining pt.2

Spread the love

Ondertussen zijn we een jaar verder en heeft die slackline vooral in de kast gelegen, daar moet ik eerlijk in zijn (zie ook mijn eerdere post: slacklining 101). Maar een paar weken geleden heb ik’m terug bovengehaald. Ondertussen woon ik niet meer in Ledeberg, maar in Ekeren (from suburb to suburb town after town) en ook daar heb ik een slackliningspot gevonden: De speeltuin in de Statiestraat.

Sorry voor de vage foto, m'n lens was nogal vuil blijkbaar

Een goede oefenplek: nu oefen ik met twee stevige eiken een meter of vijf van elkaar, maar eens ik wat beter wordt, kan ik nog een stuk verder gaan. (tot ik de volledige 15 meter overwandel) Dus genoeg ruimte om uit te breiden. Dat er een speeltuin naast, ligt heeft ook zo z’n voordelen.

schuifaf met boomstammetjes, goed voor evenwichtsoefeningenDie boomstammetjes zijn namelijk ideaal om tussendoor wat extra evenwichtsoefeningen te doen. Bijvoorbeeld voor je uit starend van blok naar blok stappen zonder met twee voeten tegelijk op één blok te staan (dus linkervoet op blok één, rechtervoet op blok twee, linkervoet op blok drie, …) Net zoals het hele slacklinegebeuren niet zo simpel als het lijkt. Vooral niet omdat de blokken in hoogte verschillen en in een boogje staan. Vooral naar beneden stappen is moeilijk, als je op de tast je voeten wegzet.

zelf verzonnen oefening: maak een verrekijker met één hand, zoals een vijfjarige piraat zou doenAndere oefening: Ga met één voet op een houtblok staan. Zoek een klein puntje op een afstand, maak met één hand een verrekijker zoals een vijfjarige piraat zou doen en houd dat hand op ongeveer een vuist afstand. Probeer nu dat puntje in de verte “in het vizier te houden” zonder te vallen. Niet alleen kan je dat ene hand niet gebruiken om je evenwicht te bewaren, je moet het ook nog constant bijsturen om dat puntje te blijven zien. (of stokstijf blijven staan, maar dat lukt me nog niet echt)

De eerste week ging het goed en heb ik drie avonden na elkaar geslacklined. De evolutie was duidelijk: de derde dag ben ik tot aan de overkant geraakt. Maar daarna heb ik het weer even laten en hangen…

Vanavond toch maar weer de lijn rond de boom gespannen. Nu met iets meer publiek: de jongeren uit de buurt hebben vakantie en zitten iedere avond op de bankjes aan de andere kant van het parkje. Ik was dus een welkome afwisseling tussen het gepraat, het gerook en het gevoetbal van alledag. Twee jongens hebben het geprobeerd en ontdekten hoe lastig het was.

Niet dat het ineens fantastisch ging, maar ik ben toch drie keer vlot naar de overkant geraakt en ik kan 38 tellen blijven stilstaan zonder te vallen, dus ik maak vooruitgang.

dat krijg je als je na een regenbui gaat slacklinen: a dirty slacklineDie vooruitgang zie ik tegenwoordig ook in realtime op m’n slackline. Als je gaat slacklinen met blote voeten na een sappige regenbui, dan kan je na een tijd perfect zien hoe makkelijk je ergens raakt: het begin is helemaal vuil en gaandeweg wordt hij lichter (lees: properder). Maar daarmee heb ik nu ook ineens het bewijs dat ik tot aan de overkant geraakt ben:

de overkant is ook vuil aan het worden. Close enough.

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *