Waarom ik morgen niet staak

UPDATE: De voorbije week is er grondig overlegd. Hieruit is het engagement naar voor gekomen om situaties zoals je die hieronder kan lezen te voorkomen in lijn met de waarden en de missie van het ACV. Daarnaast zijn er geen noemenswaardige gevolgen.

 

Waarom ik morgen niet staak? Simpel, omdat ik niet mag van mijn werkgever, het ACV.

Ik werk sinds eind september bij het ACV als ‘stafmedewerker website en internettoepassingen’ bij de Vlaamse persdienst. Ik hoorde viavia van de job en aangezien ik al sinds mei enigszins op en af aan het doppen was en de functieomschrijving me wel lag, had ik gesolliciteerd. In maart had ik mij ook aangesloten bij het ACV, met die nakende werkloosheid in het achterhoofd. Ondertussen zit ik dus in de vijfde maand van mijn proefperiode.

Dinsdagavond ontdekte ik net voor ik wilde vertrekken een e-mail van mijn diensthoofd in mijn mailbox, met de boodschap dat de syndicaledelegatie de goedkeuring had gegeven om op maandag een aantal personeelsleden, waaronder mezelf, binnen te laten om te werken.
Vriendelijk vanwege die syndicale delegatie, iets minder vriendelijk vanwege mijn diensthoofd. Hij had mij namelijk in z’n geheel niet gevraagd of ik op maandag zou staken of niet, toch mijn recht als werknemer. En het zijn net die rechten die de vakbond verdedigt.
De volgende ochtend vroeg ik hem waarom hij mij niet had gevraagd of ik van plan was om te staken of niet. Het antwoord deed niet direct ter zake: niet alle medewerkers van de persdienst zouden het piket mogen passeren, dus had hij keuzes moeten maken en ik was één van de gelukkigen.

Ik herhaalde mijn vraag en voegde eraan toe dat dat mijn stakingsrecht toch wel met de voeten trad wat in schril contrast stond met de algemene stakingsaanzegging die het ACV had gedaan.

Blijkbaar was dat een kromme redenering: het ACV roept alle Belgische werknemers op om het werk neer te leggen en gebruik te maken van hun stakingsrecht, maar dat geldt niet voor de medewerkers van het ACV. Zij hebben alleen het recht om te staken tegen hun werkgever blijkbaar. Deelnemen aan een algemene staking is een gunst van de werkgever als je bij het ACV werkt.

Mijn diensthoofd had mij dus helemaal niet hoeven vragen, want hoewel het ACV dit mede heeft afgedwongen in … voor alle Belgische werknemers, geldt het dus niet voor de werknemers van het ACV.

Aangezien dat het moeilijk zou worden om tijdens een algemene staking met de trein naar het werk te komen, was er zelfs al een auto gereserveerd. Handig.

Na een discussie van een tiental minuten werd de volgende conclusie geponeerd door mijn diensthoofd: ‘als je zou hebben gekozen om te staken, dan zou er een probleem zijn.’

Een duidelijke boodschap.

Dus waar ik eerst verwacht had als antwoord te krijgen dat dit in alle rumoer die voorafgaat aan een staking over het hoofd gezien was en dat we samen een oplossing zouden zoeken, maar nee, het antwoord was eerder principieel:

Vakbondsmedewerkers die willen staken, dat is een probleem.

Daar wilde ik natuurlijk niet de oorzaak van zijn.

Dus vertrek ik morgenvroeg richting Brussel, goed op tijd zodat ik hopelijk op een redelijk uur kan beginnen werken.

 

Toch vrees ik dat er een probleem is.