Vandaag (27/10) staat het zaterdaginterview dat ik samen met Eline Dupon en fotografe Monica Monte afnam van Prachanda op de website van MO*. Voor het interview zelf verwijs ik je natuurlijk naar www.mo.be, waar je ook meer kan vinden over de stap naar het federalisme die Nepal probeert te zetten en de investeringsmogelijkheden op het dak van de wereld. Maar over het interview zelf valt ook nog wel wat te vertellen.
Voor mij begon het een kleine maand geleden met een telefoontje: Eline belde me om te vragen of ik mee wilde werken aan een interview met Prachanda, de voorzitter van de Unified Communist Party of Nepal (Maoïst), de grootste communistische partij van Nepal (maak eender welke combinatie van unified, united, communist, Nepal, maoist, marxist-leninist en je hebt een partijnaam, behalve dan de United Communist Party of Nepal – Unified Maoist Marxist-Leninist, maar die wordt misschien volgende week opgericht). Eline had hem bijna geïnterviewd toe ze les gaf in Nepal en nu hij in België was, ging ze het opnieuw proberen.
Al was er in tussentijd natuurlijk wel wat veranderd: Op dat moment werd Prachanda (Pushpa Kamal DAHAL volgens zijn paspoort) vooral nog gezien als de guerillaleider die de burgeroorlog in Nepal ontketend had. Nu gingen we proberen om een voormalige premier van Nepal te interviewen.
Niet te lang nadenken, gewoon doen.
Dus terug contact opgenomen, research gedaan en afgewacht. Want plannen in Nepal durven nogal eens veranderen. Daar kwam dan nog bovenop dat een onlangs afgescheurde fractie van zijn partij zich nogal radicaal en agressief was beginnen opstellen. Prachanda had dan ook al wat kritiek mogen slikken voor zijn keuze om ‘op tournee’ te gaan en was er niet helemaal gerust. In de week voor het interview hoorde we dat hij alvast in Dubai was om daar te spreken met de Nepalese diaspora, een goed teken.
Zaterdag 13 oktober kregen we dan het nieuws dat Prachanda in het land was en dat het interview waarschijnlijk ergens in Deurne zou kunnen plaatsvinden. De locatie zou geheim blijven tot zondagochtend 10 uur, een uur voor het interview. Safety first, zeker?
Zondagochtend dus maar snel gaan stemmen en richting Deurne. Uiteindelijk bleek het interview twee straten verder door te gaan dan waar we afgesproken hadden. Dus door Deurne te voet naar daar. Hoewel het de bedoeling was om alles een beetje incognito te houden was die zweem van anonimiteit toch ergens verloren gegaan: Drie Nepalese security voor de deur, waarvan één met knalrode pet en dikke winterjas en een aan- en afrijden van auto’s. We mochten eerst nog een kwartiertje buiten blijven staan, praten, uitleggen wie we waren, aftoetsen, … maar werden dan toch binnengelaten in een slaapkamer.
Eerst een interview met S. Karki op het bed, de verantwoordelijke voor internationale relaties van de partij. Vrij tot zeer continu onderbroken door Nepalezen die even kwamen kijken. Prachanda kwam er dan toch door. Eerst even foto’s nemen (zodat we zeker niet zouden vertrekken zonder) en de ietwat stugge houding viel plots weg. Gewillig poseren met een topi, even links kijken, hoofd iets hoger aub, allemaal geen probleem.
Het interview zelf was wat anders. De meeste Nepalezen zijn sowieso al niet gemakkelijk om te interviewen, ze praten graag, maar vertellen dan vooral hun eigen verhaal en een gewiekste partijvoorzitter is dan toch nog een tikje erger. Dus verdergaan met het verhaal, maar daar je vraag dan in verwerken. En hier en daar merken wat je mist als niemand zijn moedertaal aan het praten is en je geen zeeën van tijd hebt.
En wat een passage! Oep de ring passeirt mingder vollek taidens de spits. Ik denk dat er op een gegeven moment toch een man of twaalf in die slaapkamer stond maar hoeveel mensen er nu gepasseerd zijn zou ik je niet kunnen zeggen.
Uiteindelijk hebben we toch de tijd gekregen om onze vragen te stellen tot ze wat kritisch werden. Vanaf dan begon het interview wat vast te lopen tot er plots geen tijd meer was. Dus terug naar Ekeren om de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen te volgen.
Het was een ietwat bevreemdende ervaring, zo’n interview op een geheime locatie (in Deurne of all places) en ik had het echt niet willen missen.
De drie artikels die we maakten staan samen gegroepeerd in het dossier Welke kant op met Nepal.
Ik ga toch niet naar Nepal
Nepal still low on fuel… So I’ll go by bus(57/100)
Back To Nepal Again (9/100)
Eindelijk vrij!!!!!!
