Tomas strijkt neer
Vrijdagochtend hing ik op zo’n negentig meter hoogte te strijken. Aan de VRT-toren. Als lid van de Extreme Strijkclub die Tomas De Soete op woensdag had gesticht. De hele week was hij al op zoek naar een nieuwe sport in het kader van de week van de sportclub.
Lindeslingeren bleek maandag niet zo’n hit en op dinsdag vond Linde de eerste poging om extreem te strijken nogal flauwtjes: strijken in de MNM-studio of naast Goedele De Wachter achter de desk van Het Journaal. Op woensdag bedacht Linde dan haar eigen versie van extreem strijken en plantte een heet strijkijzer op het gezicht van Tomas.
Tegen donderdag had Linde iets anders uit haar mouw geschud: ze had een telefoontje gekregen van een andere Tomas. Geen ongelovige maar een ongelofelijke Tomas die met een echte extreme sport op de proppen kwam: een combinatie van strijken en abseilen. En welke locatie was er beter dan de toren van VRT en RTBF? Met een hoogte van zo’n honderd meter toch al de moeite.
En zo zag ik donderdagochtend een berichtje van Steven Lemmens opduiken op twitter. Of er iemand zin had om mee te abseilen van de VRT-toren. Nu ben ik geen survivor, maar je vindt me weleens aan een klimmuur of op een zelf gesjorde toren, dus een rappel van honderd meter zag ik wel zitten.
Onmiddellijk een berichtje teruggestuurd en vanop het werk nog even een e-mail met de vraag of ik dan ook mijn eigen klimgordel zou moeten meenemen. Dat bleek niet nodig, dus reed ik vrijdagochtend vroeg naar Brussel voor de afdaling.
Er waren nog vijf steunende leden uitgenodigd die ons van beneden aanmoedigden, en samen met de twee Tomassen en fotografe Joke Storms mocht ik afdalen. Aangezien je moeilijk een strijkplank in je rugzak kan meenemen en ergens halverwege opstellen, werden strijkplank en -ijzer eerst ergens halverwege opgehangen.
Eerst was Tomas aan de beurt. Die voelde zich toch niet helemaal op z’n gemak, maar daalde desalniettemin af tot aan de strijkplank om een trui te strijken. Dat werk bleek evenwel nutteloos want Tomas gooide de trui onmiddellijk na het strijken naar beneden. Zoals je ook kan zien in de repo van De Rode Loper.
Daarna vertrok fotografe Joke naar beneden. Weliswaar zonder Nikon, toch iets te bang om die te laten vallen, maar met een kleine camera. Als laatste vertrok ik onder begeleiding van Tomas naar beneden. Ook nog even gedaan alsof ik aan het strijken was voor de foto (het strijkijzer was toch niet aangesloten) en dan roetsj… verder naar beneden.
Along the way heb ik zelf nog “abtwitteren” of “tweetseilen” uitgevonden door m’n eigen strijkfoto op twitter te posten terwijl ik aan het afdalen was. Een paar StuBru-medewerkers waren er toch van onder de indruk. De VRT-toren was de hoogste rappel die ik ooit gedaan had, maar in plaats van dat eerste onveilige gevoel bij het aanzetten was er bij mij nu alleen maar adrenaline.
Honderd meter lucht onder je en daarin afdalen vanop één van de hoogste punten van Brussel onder een staalblauwe hemel, veel mooier dan dat wordt het niet. Of toch, want ik heb nog een strijkijzer en strijkplank meegekregen van het Tomas Staat Op-team. Misschien toch eens een paar musketons en schlinges meenemen om te gaan strijken aan de klimmuur.
De beelden van het extreem strijken vind je HIER.
Deze blog werd ook gepost op:
http://www.radiocentrum.be/blogoverzicht/tomas-strijkt-neer
http://www.radiovisie.eu/be/nieuws.rvsp?art=00080625