Slacklining 101

Vandaag voor de eerste keer echt geslacklined. Slacklinen is een beetje als koorddansen, maar dan met een spanband. Je weet wel, die dingen waar vrachtwagens en remorques aller landen hun lading mee vastleggen.

Het leuke aan slacklinen is dat je je evenwicht verbetert en enorm veel spieren gebruikt terwijl je stap voor stap je eigen grenzen verlegt en nieuwe trucjes leert. Het is een beetje zoals de gamification-versie van fitness. En je kan het overal doen, zolanf je maar twee vaste punten hebt!

Ik heb een slackline van 15 meter van Gibbon gekocht en vandaag was dus de eerste keer dat ik er echt mee geoefend heb. Ik had ooit in Fontainebleau al eens een stapje gewaagd tijdens een weekend.met Bleau en mijn slackline eens bovengehaald op een barbecue, maar beide keren stevig gefaald. Recht blijven staan, laat staan stappen was me nog niet gelukt. Vandaar dat ik wat hulp had gezocht on-line.

Op de site van Gibbon zelf vond ik weinig informatie. Dat viel een beetje tegen, want op de doos staat zelfs een QR-code om reclame te maken voor de verschillende trucjes en filmpjes die je daar zou kunnen vinden. Maar dus niet voor beginners.

Een beetje googlen bracht meer op:

om te beginnen op Wikihow vond ik een mooie howto voor beginners.

Op slacklining.nl vond ik nog meer tips and tricks, zowel om te leren staan als te leren stappen, maar ook om achteruit te leren wandelen, te draaien, wat je maar wil, dus daar zal ik de komende weken vaker op kijlen.

in het Koningin Astridpark probeerde ik het vandaag dus voor de eerste keer ‘tegoei’ in de schaduw tussen twee treurwilgen aan de vijver. Mijn tips zijn een samenraapsel van de twee bovenstaande aangevuld met mijn eigen ervaringen.

De eerste tip is om te beginnen met twee bomen die dicht bij elkaar staan: hoe verder van elkaar hoe meer de lijn kan beginnen trillen, en trillen zal hij, een mooie samenwerking van een slappe lijn en je benen die een andere richting uitwillen.

Tweede tip: hang je lijn niet te strak (dat had ik de andere keren dus niet gedaan). Het lijkt logischer om hem zo strak mogelijk te maken zodat de lijn minder zou trillen, maar niets is minder waar. Daarenboven heeft een slappe lijn een extra voordeel dat ik heel belangrijk vind: als je met je ene voet op de lijn gaat staan, kan je je andere nog op de grond laten staan. Hoe hoger je lijn hangt, hoe hoger je moet ‘springen’ om er op te gaan staan. En hoe groter de kans dat je er aan de andere kant naastligt. Met een slappe lage lijn staan je voeten nog ongeveer naast elkaar en kan je je tweede voet er nog bij op foefelen.

Van mijn derde tip weet ik niet zo goed hoe doordacht ze is, maar ik geef ze toch maar mee: ik had mijn lijn een beetje schuin gehangen, zodat ik iets makkelijker zowel bergop als bergaf kon oefenen. Want dat is het moeilijkste gedeelte bij wandelen over een slackline: de crux ligt op het moment dat je het middelpunt passeert en omhoog begint te wandelen. Door mijn lijn schuin te hangen lag het dieptepunt niet meer in het midden zodat ik meer oefenruimte had. Denk ik.

De vierse tip dan maar. Net als bij zowat alle evenwichtsoefeningen gaat het beter als je niet naar je voeten, de grond of, in dit geval, je slackline kijkt. Je kijkt beter naar een vast punt of de horizon. Maar dat is in het begin niet zo makkelijk en na een tijdje merkte ik dat ik teveel de neiging had om laag te kijken. Om dat op te lossen heb ik gewoon mijn T-shirt over een tak gegooid: een gestreept T-shirt is lekker opvallend en dus makkelijk om je aandacht op te focussen. Dus, leer je slacklinen zorg dan voor iets opvallend om voor je neus te hangen.

Een tip uit de howto’s: leer staan op het laagste punt van je slackline, normaal gezien het middelpunt. Daar zijn normaal gezien de trillingen wat minder. Je moet ook leren staan voor je leert lopen, want het belangrijkste is je evenwicht leren vinden.

En dan nog een extraatje: bij het leren lopen ben ik begonnen met m’n slechte been. Waarom? Op die manier is je eerste stap een makkelijke stap: je goede been komt erbij en helpt je balanceren. Bij de volgende stap gaat het waarschijnlijk mis want je komt terug op je slecht been terecht. Maar eens je dat onder de knie hebt, schakel je over op opstappen met je goede been. Zo leer je overstappen met je slechte been. En nadat je daar twee stappen mee kan zetten, probeer je de derde stap erbij.

Deze namiddag heb ik veel plezier gehad en in mijn ogen best wel vooruitgang gemaakt: ik kan ongeveer 10 tellen blijven staan en 3 stappen na elkaar zetten (bijna 4).

M’n slackline heb ik terug in de kofferbak gestoken zodat ik hem altijd bijheb. Ik weet nu al dat ik hem zo nu en dan ga bovenhalen tijdens Teamweekends en Lesseweekends.

Toen ik thuiskwam zag ik dat @slacklineshopnl me was beginnen followen, dus als je zelf een slackline wil kopen, kan je daar altijd eens gaan kijken.

Wat ik me nu afvraag is of ik morgen stijf zal zijn en vooral waar. 🙂