Reisverslag Lapland deel 2: het poollicht zien, hondensleeën & sneeuwscooteren
Het poollicht zien, hondensleeën & sneeuwscooteren. Zo zou je onze drie dagen in Kangos kunnen omschrijven.
Bij Patrick/Pinetree Lodge/Explore the North/Xplore the North/Särkimukka/Kangos
“Patrick bezoeken en aurora borealis zien” was het doel van onze reis. En na 3 dagen rijden vonden we Patrick. Omdat ik de termen van deze tussentitel misschien wat door elkaar ga gebruiken, wil ik ze even allemaal op een rijtje zeten hoewel ze ongeveer op hetzelfde neerkomen:
- Bij Patrick: Wij zijn op bezoek geweest bij Patrick, die voor de honden zorgt van de Pinetree Lodge. Zet momenteel heel wat Laplandfoto’s op zijn Instagram.
- Pinetree Lodge: daar hebben we twee nachten doorgebracht. Het is één van de accomodaties van Explore the North.
- Explore the North: de Zweedse uitbater van onder andere de Pinetree Lodge.
- Xplore the North: Belgische reisorganisatie die onder andere reizen naar de Pinetree Lodge in het hoge noorden.
- Särkimukka: Laten we zeggen dat Särkimukka een gehucht is van het dorp Kangos. Een stuk of 5 straten die allemaal Särkimukka heten.
- Kangos: “Een van de grotere dorpen binnen de Zweedse gemeente Pajala”, aldus wikipedia.
Zo, dan ben je weer helemaal mee.
Het poollicht zien
Zodus. We vonden Patrick in Särkimukka, maar die moest nog even voor de 180 honden zorgen, dus doken wij in de Brown Bear Bar van de lodge en bestelden een Chimay. Want aangezien er nogal veel Belgen naar de Pinetree Lodge komen, hebben ze er ook wat Belgische bieren in de aanbieding. Daarnaast ook drie eigen bieren: Särkimukka Lager, Doggy Style & Brown Bear Bear.
We reden nog even met Patrick langs zijn appartement in Kangos-centrum en op de terugweg zei hij ineens: “Uitstappen en camera’s pakken.”
BAM! Aurora Borealis!
Mijn foto’s zijn spijtig genoeg niet gelukt, maar die van Gil zijn prachtig.
En ik poseerde nog even met een lichtje voor een foto van Patrick:
En ‘s avonds aten we Moose Burger. #nom
Hondensleeën
Op een zalig zonnige dag (maar gevoelstemperatuur -35 °C) gingen we hondensleeën. Patrick had een vrije dag, dus die ging met onze groep mee.
Eerst enkele instructies: als bestuurder ten allen tijde de slee vasthouden en als we stilstonden altijd twee voeten op de “rem”. Als we bergop gingen zouden de honden het misschien wel apperciëren dat de bestuurder van de slee een beetje zou bijtrappen om boven te raken en ze zouden dat aangeven door achterom te kijken. In het begin de honden een beetje temperen, omdat ze anders volle gas vertrekken en na een half uur al moe zijn.
Dus hield Gil (die als eerste stuurde) ze in het begin wat in toom en bergop liep hij mee als de honden achterom keken. Maar die honden keken nogal snel achterom. Waarschijnlijk omdat ze het niet gewoon waren om om en bij de 200 kg aan cargo met z’n vijven te trekken dus kreeg Gil een stevige cardio, hij liep zich de ziel uit het lijf om mij naar boven te duwen, waarvoor dank. Toen we even stopten werden de honden dan maar wat herverdeeld: wij kregen er een hond bij, want Patrick zat alleen op zijn slee. Dus moest ik iets minder vaak van de slee springen om te duwen toen we van bestuurder wisselden. Halverwege stopten we voor een tas warm vossenbessensap (Jep, dat spul dat je ook in de IKEA kan kopen) en een koekje en daarna keerden we weer terug.
Gil heeft ook nog wat beelden gemaakt met een GoPro gemonteerd op de slee. Geen idee hoe dat filmpje er uit ziet. Als het online komt, zal ik er naar linken.
In de namiddag doken we terug in de sneeuw, deze keer voor een wandeling met Patrick. Rustig genieten van de sneeuw en hier en daar een panoramafoto nemen.
‘s Avonds doken we in de sauna en aten we Pulled Moose (zoals pulled pork, maar dan van eland). Daarna passeerden we nog langs een klein (afscheids)feestje rond een gezellig houtvuur.
Sneeuwscooteren
Vroeg opstaan voor een dag op de sneeuwscooter naar Snowy Mountain. Een bewolkte dag met sneeuwval, dat gaf een heel ander gevoel dan de zonnige dag voordien.
Wat ik niet echt verwacht had, was dat zo’n ritje op de sneeuwscooter best vermoeiend is. Je moet er heel hard met je aandacht bijblijven en sleuren aan het stuur om er voor te zorgen dat je niet van het gewalste pad de diepsneeuw inrijdt. Want we volgden een route waarvan de sneeuw zo nu en dan geplet/geruimd wordt om een “verhard” pad te maken van ongeveer anderhalve meter breed. Als je van het pad af ging, zakte je een eind naar beneden en kon je zelfs kantelen. Dat gebeurde natuurlijk ook zo nu en dan, hoewel de meesten voorzichtig aan het rijden waren. Maar goed, met wat hulp van de groep raakten we steeds terug op het pad. Hoewel het op een gegeven moment toch ook echt werken was: we zaten net niet in het stromend water. Je zou dat niet verwachten bij -25, maar op sommige plaatsen was er dus nog stromend water recht onder de sneeuw. Dus moesten we de sneeuw aanstampen in het water om zo een ijsbrug te vormen en terug op het pad te raken. Geen sinecure.
Ik had die dag mijn camera niet bij, maar deze drie foto’s van Gil schetsen toch een beeld.
‘s Middags aten we preisoep en tunbröd (nog een IKEA-link) met nog een tas vossenbessensap en reden we Snowy Mountain op. Normaal gezien heb je vanop Snowy Mountain een mooi zicht, bij goed weer kan je zelfs Finland zien, maar door het slechte weer hadden we zelfs moeite om een tent aan de overkant van de rivier te zien staan.
De laatste nacht bleven we slapen in het appartement van Patrick in Kangos en de volgende ochtend vertrokken we voor dag en dauw richting Jokkmokk, maar daarover morgen meer.
Meer Lapland & Zweden?
- Ik ga naar Lapland en ik neem mee
- Reisverslag Lapland deel 1: The road to Kangos
- Reisverslag Lapland deel 3: The Road to Stockholm
Voor de volledigheid: deze blogpost werd op geen enkele manier gesponsord. De links naar andere websites zijn slechts verwijzingen naar informatiebronnen of producten die ik gevonden heb.
2 thoughts on “Reisverslag Lapland deel 2: het poollicht zien, hondensleeën & sneeuwscooteren”